Fyrsti laugardagurinn í Stokkhólmi var könnunar- og túristadagur. Á dagskrá var tvennt; að staðsetja húsnæðið sem námið hennar Unnar er í, og (öllu mikilvægara skilst mér) að finna sænskt garn svo hún gæti prjónað. Google Maps höfðu upplýst hvar tvær prjónabúðir var að finna milli lestarstöðvar og skólahúsnæðisins, svo haldið var af stað.

Unnur búin að finna prjónabúð

Eftir að fyllt hafði verið á garnbirgðir heimilisins var haldið í átt að skólanum, og stórkostleg uppgötvun var gerð á leiðinni. Lakrítsroten við Sveavegen, sérverslun fyrir lakkríssælkera sem hefur á boðstólunum íslenskan lakkrís! Á eftir að koma sér sérlega vel ef heimþráin grípur okkur.

Opal: Rautt, Grænt og Svart!

Djúpur, Draumur, Tromp og Nizza

Skömmu síðar fundum við skólahúsið og tókum hring kring um það, Unnur stillti sér upp fyrir myndavélina í gerfi fúla táningsins.

Skólahúsið

Fúll táningur sem vill ekki fara í skólann.

Skólahúsið stendur steinsnar frá Vanadislunden þar sem er að finna afskaplega fallega kirkju og vatnsból sem byggt er eins og kastali.

Kirkjan í Vanadislunden

Vatnsbólið. Öruggasta vatn Stokkhólms.

Unnur í Vanadislunden

Eftir að hafa snætt sænskan Subway var haldið á vit ævintýranna. Á lestarkortinu sáum við lestarstöð sem stóð við Islandstorget og var snarlega ákveðið að fara í pílagrímsferð.

Islandstorget

Þegar þangað var komið lentum við í fyrsta almennilega rigningarskúrnum, líkt og hellt hefði verið úr fötu opnuðust himnarnir og við gátum prufukeyrt nýju regnhlífarnar sem Unnur hafði haft vit á að kaupa deginum áður.

Unnur á Islandstorget

Rigning á Islandstorget

Þar sem óskup lítið var að sjá í nánasta umhverfi lestarstöðvarinnar var ákveðið að stökkva upp í næsta strætó og athuga hvert hann myndi vilja ferja okkur (reyndist vera stór hálf-hringur í Södra Ängby). Innan við mínútu eftir að við stigum út úr strætóvagninum keyrði einstaklega almennilegur maður ofan í ágætis stöðuvatn sem hafði myndast á götunni rétt í þann mund er við áttum leið framhjá. Regnhlífar virka sem sagt ekki lárétt þegar þeim er haldið lóðrétt, athyglisvert.

Unnur eftir rigningardólginn

Annað skemmtilegt frá því í dag:

Gosbrunnur í Södra Ängby

Kirkjan við Västmannagatan

og tilvitnun dagsins; “Það hægist eitthvað á netinu í rigningu!” – Unnur Margrét í Svíþjóð

Eftir að hafa fengið mér hollan og staðgóðan morgunverð (les. hnetusmjörs-m&m) héldum við á kaffihús á Södermalm að lesa námsbækur og drekka kaffi. Ég er að reyna að finna sjálfsaga til að lesa fræðibækur aftur, svo ég innleiddi kerfið “hálftími af skólabók, kortér af annarri bók að eigin vali” og það gekk mjög vel. Það hjálpaði að klósettpásur, pása til að hringja í mömmu og pása til að borða grískt souvlaki var allt strategískt dregið frá skólabókatímanum. Engu að síður. (Það þarf ekki að fylgja sögunni að Maggi las skólabókina sína allan tímann og svitnaði ekki einu sinni.)

Á meðan Maggi útbjó kjúklingasalat fór ég út að hlaupa, í fyrsta sinn í Svíþjóð (6.5 km, í yndislegu veðri). Það kom mér á óvart, þar sem ég er að hlaupa í “alvöru” borg, að ég var ekki búin að vera lengi að þegar ég hljóp fram á heyrúllur og jórtrandi kýr. Kýrnar sýndu töluvert meiri viðbrögð við kurteisa vegfarenda-brosinu mínu en hinn almenni Svíi sem ég mætti. Greinilega ekki borg þar sem fólk býður góðan dag á förnum vegi. (Nema fólk hafi hreinlega blindast af ofur-appelsínugula kvennahlaupsbolnum mínum.) Eins og mig grunaði þá kunni ég bara að leggja af stað í hlaupið, en ekki að rata heim aftur. Á endanum fann ég samt verslunarmiðstöðina sem er rétt við götuna okkur, en ég kom svo asnalega að henni að ég vissi ekki hvar leiðin heim var. Svo ég gerði það eina sem mér datt í hug í stöðunni. Hljóp í fullum skrúða þvert í gegnum mollið. Það tók mig sumsé rétt rúma tvo daga að verða bæjaridjótið. Það er persónulegt met.

Á morgun: Einhvers konar túrista-aktivitet í Stokkhólmi.

Í dag biðum við í röð í þrjá tíma hjá skattinum í Stokkhólmi til að fá kennitölur. Við lásum meðan við biðum, ég með augunum og Maggi með eyrunum. Svo borðuðum við kínverskan mat með súper-indæla leigusalanum og Hörpu, íslensku stelpunni sem er að byrja í sama prógrammi og ég og er þar með nýja besta vinkona mín (uss, hún veit það ekki ennþá). Staðurinn var mjög spes. Þetta var hlaðborð með stir fry, maður mokaði á disk öllu sem maður vildi hafa í því, og lét kokkinn fá það til að elda. Mér fannst skrýtið að setja hráan kjúkling á diskinn minn. Ég vonaði að kokkurinn setti matinn ekki á sama disk aftur þegar hann væri búinn að elda hann. Hann gerði það ekki, en ég horfði á hann skófla á diskinn minn með sama spaðanum og hann var að enda við að nota til að skófla hráum kjúklingi einhvers annars á pönnuna. Þegar ég kom heim gerði ég mitt besta til að kæfa yfirvofandi salmonellusýkingu með hnetusmjörs-emmogemmi. Er bjartsýn á árangurinn.

Á morgun:
– Skólabókalestur á kaffihúsi, sennilega á Södermalm (því við erum svo hipp og kúl fólk).
– Sjampó-innkaup (því Maggi keypti bara hárnæringu og handsápa dreifist ekki sérlega vel í hári).
– Hlaup (því ég svaf yfir mig í dag og skatturinn át hlaupið mitt).